یه چیزی هست که من بعد از هر اعصبانیت یا هر نارحتی و هر چیزی که جنبه منفی برام داشته باشه بعدش خودم رو حتما آروم میکنم . به منچه مردم چی میگن ، مردم قرار هر کاری بکنن بزار بکنن من هیچ موقعه هم رنگ مردم نمیشم . خودم رو تا جای که میشه تو مسیری که قرار طی کنم نگه می دارم . ولی واقعا استرسش بالاس از این که تلاشت رو کنی دهنت سرویس شه به معنی واقعی . از این که دارم این شغل رو هم ترک میکنم نه نارحتم و نه خوشحالم چون توش محیط رشد نمی بینم ترکش میکنم چون با روحیاتش اوکی نشدم من هیچ موقعه حسابدار نبودم ، هیچ موقعه انباگردان نبودم ، هیچ موقعه فروشنده نبودم . راستش تو کاری که رشد نبینم به طور اتوماتیک وار حسم بهش کم کم کمتر میشه . فقط تا 30 فروردین بعدش تمام .
من عاشق دنیای شبکه ام ، عاشق کامندهای کنسول هستم .
درباره این سایت